۱۳۸۸ آذر ۱, یکشنبه

یاد


- خوب، خدا که فقط متعلق به آدم‌های خوب نیست. خدا، خدایِ آدم‌هایِ خلاف‌کار هم هست و فقط خودِ خداست که بین بندگانش فرقی نمی‌گذارد. فی‌الواقع خداوند End لطافت، End بخشش، End بی‌خیال شدن، End چشم‌پوشی و End رفاقت است.
رفیقِ خوب و با مَرام، همه چیزش را پای رفاقت می‌دهد. اگر آدم‌ها مَرام داشته باشند هیچ وقت دزدی نمی‌کنند. ولی متأسفانه بعضاً آدم‌ها تک‌خوری می‌کنند و این بدِ روزگار است.
بایستی ما یه فکری به حالِ اهلی شدن آدم‌ها بکنیم. اهلی کردن یعنی ایجاد علاقه کردن و این تنها راهِ رسیدن به خداست که بسیار هم مهم است.
من از همین‌جا آرزو می‌کنم که شماها هر چه زودتر آزاد بشید و راهِ خودتون رو پیدا کنید. شما هم دعا کنید که من هم پیدا کنم و من دیگه شما را این‌جا نبینم و شما هم بنده رو این‌جا نبینید. انشاالله که یک جای دیگه همدیگه رو ببینیم.

۱ نظر:

علی توکلی گفت...

عاشقتم عمو سامان
به سبیلت قسم جدی میگم

خیلی حال خوبی داد وقتی سر صبحی این پست رو خوندم.

خدا خیرت بده

"من از همین‌جا آرزو می‌کنم که همه هر چه زودتر آزاد بشیم و راهِ خودمون رو پیدا کنیم. تو هم دعا کن که من هم پیدا کنم و من دیگه تو رو فقط این‌جا نبینم و تو هم منو فقط این‌جا نبینی. انشاالله که زود ایران همدیگه رو ببینیم."